สัตว์ป่าสงวน

อดีตประเทศไทยมีพื้นที่อุดมสมบูรณ์ เป็นแหล่งอาศัยของ สัตว์ป่านานาชนิด จึงทำให้เกิดการล่าสัตว์โดยไม่เล็งเห็นถึงความสำคัญต่อระบบห่วงโซ่อาหารในป่า และยังไม่มีกฎหมายคุ้มครองใดๆ จึงส่งผลให้มีการล่าสัตว์เพื่อการค้า ล่าเพื่อเป็นอาหาร เครื่องนุ่งห่ม และของประดับ ก่อให้เกิดความเสียหายต่อสัตว์ป่าที่มีจำนวนลดลงอย่างรวดเร็ว จนมีสัตว์บางชนิดได้สูญพันธุ์ไป นั่นก็คือ สมัน ซึ่งเป็นกวางที่มีเขาสง่างามชนิดหนึ่ง ในปี พ.ศ. 2503 ภาครัฐจึงได้ร่วมมือกับองค์กรอนุรักษ์ต่างๆตระหนักถึงคุณค่าของสัตว์ป่า และผลักดันให้เกิด กฎหมายคุ้มครองสัตว์ป่า ฉบับแรกของประเทศไทย คือ พระราชบัญญัติสงวน และ คุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2503 ซึ่งในกฎหมายฉบับนี้ได้กำหนดสัตว์ป่าที่หายากเป็น สัตว์ป่าสงวน”จำนวน 9 ชนิด คือ แรด กระซู่ กูปรีหรือ โคไพร ควายป่า ละองหรือละมั่ง  และสมันหรือเนื้อ สมันทรายหรือเนื้อทราย หรือตามะแน เลียงผาหรือเยืองหรือกูรำ หรือ โครำ และ กวางผา